‘We are making photographes to understand what our lives mean to us’
(Ralph Hattersley)
Kijk naar binnen, niet naar buiten
Verhalen, boeken … vanaf dat ik een klein meisje was fascineren ze me enorm. Woorden en zinnen worden in mijn hoofd tot mensen, tot levens waar ik gedurende het boek onderdeel van ben. Als puber wilde ik Eline Vere van Couperus niet uitlezen omdat ik wist dat het slecht met haar zou aflopen. Wat hield ik van haar.
Later ontdekte ik de kracht van eigen verhalen maken. Eerst in woorden en zinnen en later in beelden, in foto’s. Ook ontdekte ik dat schrijven mij helpt vat te krijgen op wat in mijn leven gebeurt. Ik word blij van schrijven, ik hou van verhalen vertellen in woorden en beelden.
Mijn schrijverspad is een pad van vallen en opstaan. Ik weet als geen ander dat schrijven een kwestie is van doen. Met soms wat coaching, hulp en technische ondersteuning. Maar oh, wat is het een boeiend pad!
De Eikenvruchttheorie
Jouw ziel, dat is jouw blauwdruk en die zit in jou. Altijd al. Jouw blauwdruk wil geleefd worden. Maar, wat die blauwdruk precies is, daar kom je pas gedurende je leven achter.
Je leven is dus een grote ontdekkingstocht. Een tocht vol toevalligheden, tegenslagen en onverwachtse wendingen. Het zijn juist die gebeurtenissen die je roeping zichtbaar maken.
Deze Eikenvruchttheorie van James Hillman laat zien dat wat in jouw leven gebeurt een functie heeft en je bij jouw roeping brengt.
Al je verhalen zitten in jou, je hoeft ze alleen nog maar op te schrijven
Ik droomde van perziken
Ik was negen. We stonden op een camping op de Veluwe. Ik mocht meedoen met mijn oudere broer en zus met de dropping: toen het pikdonker was werden we in auto’s geblinddoekt naar een verlaten plek in het bos gereden.
Doodeng vond ik het. Maar ik zette door want ik had een missie: ik wilde de prijs winnen, een kist vol met grote sappige oranjerode perziken; ik voelde het zoete sap al in mijn mond lopen.
Maar we wonnen niet. We wonnen nooit. Elk jaar weer ging ik zonder perziken naar huis. Als ik nu bij de groenteboer een kist perziken zie staan, glijden mijn vingers voorzichtig over het pluizige vel. Ik heb wel eens gedacht een kist mee naar huis te nemen, maar ik doe het niet. Liever koester ik de herinnering aan dat meisje dat zo verlangde naar een kist vol sappige perziken.
white
&
blossom
snow
&
wind
beige
&
soft
Portfolio
Klik op de foto om meer van dat werk te bekijken
sun
&
shadow
Laten we kennismaken
Judith Winterkamp | Zinnenbeelden schrijven
06 20 44 38 06